Καλαζάρ

Λεϊσμανίαση ή Καλαζάρ

Θεωρείται από τα πιο συχνά λοιμώδη νοσήματα των σκύλων στη χώρα μας και προκαλείται από ένα πρωτόζωο με ενδοκυτταρική δράση που το ονομάζουμε παράσιτο.

Ο ιός αυτός μεταδίδεται στο σκύλο από τις σκνίπες  σε νυκτερινές ώρες και συνήθως νοσούν σκυλιά άνω των 6 μηνών ενώ μπορεί να εμφανιστεί και σε σαρκοφάγα ζώα, πρόβατα, γάτες, τρωκτικά και στον άνθρωπο. Από τη στιγμή που θα μολυνθεί ο σκύλος μέχρι τη στιγμή που θα εκδηλωθεί το νόσημα μπορεί να μεσολαβήσει 1 μήνας μέχρι και 7 χρόνια. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι σκύλοι είναι ανθεκτικοί, δεν εμφανίζουν συμπτώματα και παραμένουν φορείς. Υπάρχει όμως και η πιθανότητα αυτοϊασης.

Το καλαζάρ είναι ένα νόσημα που δεν εκδηλώνεται σε όλα τα ζώα με τον ίδιο τρόπο. Τα συμπτώματα είναι: μειωμένη διάθεση, ανορεξία, μείωση βάρους, εύκολη κόπωση, δερματικές αλλοιώσεις, οφθαλμολογικά προβλήματα κ.τ.λ. Τα ασυμπτωματικά ζώα νοσούν αλλά δεν εμφανίζουν συμπτώματα.

Τρόποι διάγνωσης:

Ορολογικές μέθοδοι: μέσω διαφόρων εξετάσεων αίματος μπορούμε να γνωρίζουμε αν το ζώο μας πάσχει ή όχι.

Παρασιτολογικές μέθοδοι: γίνονται σε εξειδικευμένο εργαστήριο μετά από λήψη υλικού από τα λεμφογάγγλια, το μυελό των οστών και το δέρμα

Μοριακές μέθοδοι: είναι από τις πιο σύγχρονες και αξιόπιστες μεθόδους ανίχνευσης του παρασίτου αν και είναι ακριβή.

Ιστοπαθολογικές – ανοσοιστοχημικές μέθοδοι:  γίνονται μέσω βιοψίας ενός τεμαχίου ιστού από το δέρμα ή από οποιοδήποτε όργανο μπορεί να γίνει.

Στη χώρα μας απαγορεύεται βάση του νόμου η θεραπεία και επιβάλλεται η ευθανασία. Πολλά ζώα ωστόσο είναι προσβεβλημένα αλλά δεν έχουν θανατωθεί καθώς κάτι τέτοιο είναι εντελώς ανήθικο. Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες τα ζώα λαμβάνουν θεραπευτική αγωγή κάτι που γίνεται και στην Ελλάδα όταν μας το επιτρέπει η κλινική κατάσταση του ζώου.

Σύμφωνα με έρευνες, από τη στιγμή που ένας σκύλος εμφανίσει συμπτώματα και δεν γίνει προσπάθεια θεραπευτικής αγωγής τότε το 90% των σκύλων πεθαίνει μετά από 3-24 μήνες.

Υπάρχουν διάφορες θεραπευτικές αγωγές μέσω των οποίων πολλά ζώα θεραπεύτηκαν εντελώς, αν και αυτό εξαρτάται από τον οργανισμό του ζώου και από την βλάβη που έχει υποστεί το ανοσοποιητικό σύστημα από την εισβολή του παράσιτου. Καλό είναι να ελέγχεται ο σκύλος μας καθ’ όλη τη διάρκεια της φαρμακευτικής αγωγής.

Δεν υπάρχει προληπτικό μέτρο κατά του ιού που να μπορεί να προστατέψει το σκύλο μας 100%. Η λήψη των προληπτικών μέτρων πρέπει να λαμβάνεται τους ζεστούς μήνες και συγκεκριμένα τις βραδινές ώρες επειδή η σκνίπα κυκλοφορεί τη νύκτα.

Μπορείτε να χρησιμοποιείτε εντομοαπωθητικές ουσίες για απομάκρυνση των σκνίπων και των κουνουπιών, τοποθέτηση λεπτού δικτυωτού στα παράθυρα τις νυκτερινές ώρες.

Είναι καλύτερο να γίνεται ορολογικός έλεγχος των ζώων κάθε 6 μήνες για να είμαστε σίγουροι εάν το ζώο μας είναι εντάξει ή πάσχει από τον ιό. Ενώ θα πρέπει να καταπολεμήσουμε τη σκνίπα αφού αυτή είναι που μεταδίδει το παράσιτο. Έτσι θα πρέπει να περιορίσουμε τους χώρους με ξύλα, πέτρες και άλλα αντικείμενα στα οποία μπορούν να φωλιάσουν οι σκνίπες.

Η λεϊσμανίαση μπορεί να προσβάλει και τον άνθρωπο αλλά όχι μέσω του σκύλου. Επιπλέον δεν ξέρουμε αν πρόκειται για την ίδια που προσβάλλει το σκύλο. Υπάρχει θεραπεία για τον άνθρωπο στην οποία μπορούμε να μιλάμε για ίαση της νόσου ενώ και για την αποτροπή της μόληνσης στον άνθρωπο χρειάζεται η καταπολέμηση της σκνίπας και όχι του σκύλου.